اینی که الان می نویسم..نمی دونم باید بنویسم یا نه.ولی خیلی خوشحالم از اینکه جایی رو دارم که میامو توش درد دل می کنم.برام مهم نیس که بقیه می خونن یا نه.
از اینکه بالاخره تونستم به آرزوم هر چند (در ابعاد مولکولی!!) برسم..اینکه جایی رو داشته باشم که هیچکس هیچکس هیچکس..منو اونجا نشناسه...سخت مشعوووفم!!!
الان مدت زیادیه که ازش خبر ندارم.ولی زیاد برام مهم نیس..حداقل الان دیگه نه..یعنی سعی می کنم نباشه..ولی بازم خیلی چیزا هس که منو یادش می ندازه و ناراحت می کنه...چیزای خیـــــــــــــلیــــــی کوچیک..آهنگای dido.عطر مورد علاقم.حتی fb.حالم بهم میخوره...نه از اینکه دوسم نداشت..از اینکه بازیم داد.
ولی اون رو هم مثل خیلی چیزای دیگه پشت سرم میزارم.دقیقا همون جایی که بهش تعلق داره..دارن....پشتسرم......واللا!!!
بعد از این همه فکرکردن تازه فهمیدم!! که هیچکییی ارزششو نداره.
منم میخوام بشم مثل خودشون...از این که 18 سال نقش دختر خوب رو بازی کردم خسته شدم..این به این معنی نیست که میخوام...آره...!!
به قول یکی از دوستام.... یادم رفت چی می گفت!!..ولی میرم که آیندمو بسازم.آینده ای به دور از احساسات نابجا..احساسات مخرب...فقط رو هدفم متمرکز میشم....
ولی الان چشام فقط رو یه چیز متمرکزن اونم تخت خوابه!!
همتونو دوست می داریم...خیلی...10تا! (همیشه بهم میگفت 10تادوسم داره
) ااااه بره به جهنم
نظرات شما عزیزان:
پریسا 
ساعت13:13---24 خرداد 1391
روی هر پله که باشی خدا یه پله از تو بالا تره...
نه به خاطر اینکه خداست...
به خا طر اینکه دست تو بگیره....gif)
تبادل
لینک هوشمند
